quarta-feira, fevereiro 24, 2010

Lusofonia

Há dias como o de hoje, em que me dá para a Lusofonia.

Apetece-me ouvir o Beijo de Saudade e relembrar a sua história.




Um dos grandes poetas de Cabo Verde foi B. Leza (Francisco Xavier da Cruz).
No fim da sua vida, B. Leza estava doente em Lisboa. Em agonia, pede neste poema ao Tejo que leve à sua mulher (que estava no Mindelo, em Cabo Verde) um beijo de saudade.

Neste video, Mariza e Tito Paris (no CCB) cantam esta mistura de fado e morna, em português e crioulo.

1 comentário:

  1. Aqui fica a letra, em português e crioulo:

    Ondas sagradas do Tejo
    Deixa-me beijar as tuas águas
    Deixa-me dar-te um beijo
    Um beijo de mágoa
    Um beijo de saudade
    Para levar ao mar e o mar à minha terra

    Nas tuas ondas cristalinas
    Deixa-me dar-te um beijo
    Na tua boca de menina
    Deixa-me dar-te um beijo, óh Tejo
    Um beijo de mágoa
    Um beijo de saudade
    Para levar ao mar e o mar à minha terra

    Minha terra é aquela pequenina
    É Cabo Verde terra minha
    Aquela que no mar parece criança
    É filha do oceano
    É filha do céu
    Terra da minha mãe
    terra dos meus amores

    Bêjo Di Sodade

    Onda sagrada di Tejo
    Dixám'bejábu bô água
    Dixám'dábu um beijo
    Um bêjo di mágoa
    Um bêjo di sodadi
    Pá bô levá mar, pá mar leval'nha terra

    Na bôs onda cristalina
    Dixám'dábu um beijo
    Na bô boca di mimina
    Dixám'dábu um beijo óh Tejo
    Um bêjo di mágoa
    Um bêjo di sodadi
    Pá bô levá mar, pá mar leval'nha terra

    Nha terra ê quêl piquinino
    È Cabo Verde, quêl quê di meu
    Terra que na mar parcê minino
    È fidjo d'oceano
    È fidjo di céu
    Terra di nha mãe
    Terra di nha cretcheu


    JAC

    ResponderEliminar